DZIEKAN i RADA WYDZIAŁU ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI, INFORMATYKI i INŻYNIERII BIOMEDYCZNEJ AKADEMII GÓRNICZO-HUTNICZEJ im. ST. STASZICA W KRAKOWIE | |
---|---|
zapraszają na publiczną dyskusję nad rozprawą doktorską mgr Piotra Śmigielskiego |
|
System wizyjny dla autonomicznego robota poruszającego się w trzech wymiarach | |
Termin: | 24 września 2019 roku o godz. 11:00 |
Miejsce: | pawilon B-1, sala 4 Al. Mickiewicza 30, 30-059 Kraków |
PROMOTOR: | dr hab. Andrzej Bielecki, prof. AGH - Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie |
RECENZENCI: | dr hab. Grażyna Ślusarczyk, prof. UJ - Uniwersytet Jagielloński w Krakowie |
dr hab. inż. Leszek J. Chmielewski, prof. SGGW - Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie | |
Z rozprawą doktorską i opiniami recenzentów można się zapoznać w Czytelni Biblioteki Głównej AGH, al. Mickiewicza 30 |
mgr Piotr Śmigielski
Promotor: Dr hab. Andrzej Bielecki, prof. AGH
Dyscyplina: Informatyka
Systemy wizyjne dla robotów autonomicznych znajdują się w obszarze badań od ponad dwudziestu lat. Osiągnięcie zaawansowanego stopnia autonomii przez roboty mobilne jest szczególnie istotne z punktu widzenia podstawowych zadań jakie są przed nimi stawiane. Należą do nich:
Zadania te stanowią podstawę do budowy systemów realizujących bardziej złożone zadania, takie jak:
W wymienionych powyżej zadaniach duże znaczenie ma rozumienie otoczenia (sceny) w sensie kognitywnym. Rozumienie takie realizowane może być poprzez efektywne rozpoznawanie obiektów znajdujących się na scenie, budowa modelu sceny uwzględniającego relacje przestrzenne między obiektami oraz zapewnienie możliwości poszerzania wiedzy o otoczeniu przez wzbogacanie reprezentacji otoczenia w trybie ciągłym. Nie bez znaczenia dla realizacji niektórych z wyżej wymienionych zadań jest miniaturyzacja robota co pociąga za sobą konieczność redukcji ogólnej jego masy. Wiąże się to niejednokrotnie z koniecznością ograniczenia liczby sensorów.
Opisane powyżej wyzwania stanowiły motywację dla powstania przygotowanej przeze mnie rozprawy doktorskiej, której teza brzmi następująco:
Możliwe jest stworzenie zestawu efektywnych algorytmów strukturalnej analizy sceny w czasie rzeczywistym dla autonomicznego robota latającego wyposażonego w pojedynczą kamerę
W ramach pracy doktorskiej stworzony oraz przetestowany został system wizyjny dla robota autonomicznego, realizujący następujące zadania:
Wszystkie z powyższych zadań zakładają użycie pojedynczej kamery znajdującej się na wyposażeniu robota. Jedynym warunkiem jest możliwość jej obrotu aby uzyskać zdjęcia
na wprost lub ku dołowi co może być realizowane przez zastosowanie obrotowego stabilizatora kamery.
Dodatkowo, aby umożliwić robotowi realizację złożonej misji łączącej w sobie wykonywanie opisanych powyżej zadań, system wyposażony został w podstawowy moduł nawigacji.
Umożliwia on bezkolizyjne przemieszczanie się robota w obrębie sceny tak aby możliwe było wykonanie właściwych dla danego zadania zdjęć.
W ramach pracy skonstruowany został czterowirnikowy robot latający, który miał za zadanie zrealizować misje ukazujące działanie stworzonego systemu wizyjnego w realnym środowisku. W czasie wykonywania misji algorytmy realizujące działanie systemu wizyjnego wykonywane są na komputerze znajdującym się na ziemi, a komunikacja z robotem odbywa się drogą radiową z wykorzystaniem protokołu komunikacyjnego MavLink. Takie rozwiązanie, w przeciwieństwie do osadzenia mikrokomutera na platformie robota, umożliwia nadzór operatora i monitorowanie działania algorytmów.
W czasie wykonywania testów z wykorzystaniem robota miał on za zadanie wykonać dwie misje. Obie zakładały następujące czynności:
Ponadto jedna z misji zakładała konstrukcję modelu trójwymiarowego obiektu na scenie, który został poprawnie rozpoznany. Kolejnym krokiem była identyfikacja czy możliwy jest przelot w bliskim sąsiedztwie makiety, co zostało zrealizowane poprzez przelot robota pod makietą, która przypominała swoją konstrukcją łuk triumfalny.
W trakcie realizacji projektu badawczego opracowany został również symulator przeznaczony do testowania działania robota wyposażonego w kontroler lotu MavLink. Symulator ten umożliwił przetestowanie zaprojektowanych algorytmów w sztucznym środowisku, zanim zrealizowane zostały z wykorzystaniem prawdziwego robota. Ponadto, dzięki implementacji protokołu MavLink w samym symulatorze, możliwe było bezpośrednie przepięcie komunikacji z symulatora na platformę prawdziwego robota.